Długo myślałem jak zacząć tą część BLOGA noszącą tytuł ŻYJ POTĘGĄ NATURY, aby zachęcić Państwa do lektury tematów, które będę poruszał w kolejnych artykułach. Postanowiłem zacząć lekko, muzycznie, śpiewnie tak, aby pokazać, że jest jeszcze polska wieś spokojna, że jest taka jak w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, który głośno wołał:…Niech na całym świecie wojna, byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna…

Zróbmy wszystko, by zachować polską wieś, piękno świata przyrody, urok ojczystego Domu w spokojnym rozwoju, by uchronić go od kataklizmów współczesnego życia, by móc rozkoszować się ciągle bogactwem natury, która leczy, daje moc i wytchnienie i jest dla dzisiejszego człowieka błogosławieństwem Pokoju!

Czy jest jeszcze gdzieś

prawdziwa ta wieś

zielona, pachnąca lnem?

Z polami wśród łąk,

z garnkami, co schną

na płotach do góry dnem?

Z chatami wśród pól

i z mlekiem na stół,

z żelazkiem, co duszę ma?

Niech każdy jedzie

tam, gdzie chce,

a ja swoje ścieżki znam!

Chcę wyjechać na wieś,

gdzie się zatrzymał w polu czas;

chcę w nieruchomym stawie

zobaczyć swoją twarz.

Chcę wyjechać na wieś,

dojrzałe wiśnie z drzewa rwać,

w glinianym piecu upiec chleb

ostatni może raz.

Czy jest jeszcze gdzieś

prawdziwa ta wieś,

spokojna, wesoła wieś,

gdzie kisi się barszcz,

gdzie w piątek na targ

furmanką się rano gna,

gdzie całe dwa dni

i noce na bis

niejedno wesele trwa?

Niech każdy jedzie

tam, gdzie chce,

a ja swoje ścieżki mam!

Chcę wyjechać na wieś,

gdzie się zatrzymał w polu czas;

chcę w nieruchomym stawie

zobaczyć swoją twarz.

Chcę wyjechać na wieś,

dojrzałe wiśnie z drzewa rwać,

w glinianym piecu upiec chleb

ostatni może raz.

Ten utwór powstał w 1980 roku i nawiązywał do wiersza Bułata Okudżawy.

Szanowni Państwo, minęło 35 lat od powstania tego utworu i proszę uważnie przeczytać tekst tej ładnej piosenki, ileż w niej jest prawdy o polskiej wsi, która znów odżyła w NAS. Tak modny dziś jest powrót na wieś, ucieczka z wielkich aglomeracji do spokojnych, podmiejskich wsi, albo jeszcze dalej, z kupnem domu gdzieś w Beskidach włącznie. Ucieczka od zgiełku, wrzawy i bieganiny, tłoku i smogu niszczącego zdrowie jest dziś na czasie i staje się coraz modniejsza. Zaśpiewane w piosence z roku Polskiej Wiosny 1980 Roku wielkie marzenie dla wielu dziś staje się normalnością. Chcemy jak najczęściej wyjeżdżać na wieś choćby na weekend, albo na dłużej do swej daczy a także na stałe! Żeby być modnym trzeba żyć zgodnie z NATURĄ – żyć jej POTĘGĄ i mocą, bo w niej jest zaklęte ogromne bogactwo dane człowiekowi, którego wielu nie umie należycie wykorzystać.

Fot. Jak i kiedy zbierać, suszyć – wszystko to znajdziecie na Blogu 

W tej części Bloga pisał będę bogactwie Ziemi i Natury, jej walorach i smakach życia, których pełno w licznych ziołach rosnących nadal na łąkach i w lasach. Ziołolecznictwo to znakomita medycyna - choć dłużej trwa takie leczenie, ale nie zostawia ono takiego spustoszenia w organizmie, a jego dobrodziejstwa są znane człowiekowi od wieków.

W naszych Beskidach rośnie ciągle ogromna ilość ziół i roślin leczniczych, i wiele z nich nie jest chronionymi, ale niestety coraz mnie jest ludzi, którzy je umieją rozpoznawać i korzystać z nich, a pomagają praktycznie na wszelkie dolegliwości.

Moi Drodzy! Czas wyjechać na wieś, nie tylko raz w roku na urlop. Czas wyjechać na wieś, zamiast do galerii czy marketu w niedziele. Bo mniej wydacie pieniędzy na nocleg w naszych górach niż zmarnujecie na bezsensowne często zakupy i wrzucanie do koszyków różnego badziewia a przy okazji po naoglądaniu się reklam „cudownych leków na wszystko” w różnych TV wydacie na nie masę kasy w aptekach zamiast spędzić dzień czy weekend, by sięgnąć po zdrowie, namacalne i gołym okiem widoczne na górskich łąkach, w naszych lasach i nad brzegami strumieni.

Fot. Arnika górska( arnica montana) 

Zachęcam do czytania w moim Blogu artykułów o dobrodziejstwie Natury, o bogactwie ziół, bo będę chciał przybliżyć ich wartości lecznicze, opisać wygląd, miejsca występowania, aby Państwo spróbowali je zbierać a także samemu z nich korzystać!

 Fot. Lebiodka pospolita (origanum vulgare) – tak, tak - to oregano!

Jan KOCHANOWSKI

WSI SPOKOJNA, WSI WESOŁA!

Wsi spokojna, wsi wesoła!

Który głos twej chwale zdoła?

Kto twe wczasy, kto pożytki

Może wspomnieć zaraz wszytki?

Człowiek z tej pieczy uczciwie

Bez wszelakiej lichwy żywie,

Pobożne jego staranie

I bezpieczne nabywanie.

Inszy się ciągną przy dworze

Albo żeglują przez morze,

Gdzie człowieka wicher pędzi,

A śmierć bliżej niż na piędzi.

Najdziesz, kto w płat[1] język dawa,

A radę na funt przedawa;

Krwią drudzy zysk oblewają,

Gardła na to odważają.

Oracz pługiem zarznie w ziemię,

Stąd i siebie i swe plemię,

Stąd roczną czeladź i wszytek

Opatruje swój dobytek.

Jemu sady obradzają,

Jemu pszczoły miód dawają,

Nań przychodzi z owiec wełna

I zagroda jagniąt pełna;

On łąki, on pola kosi,

A do gumna wszytko nosi.

Skoro ten siew odprawiemy,

Komin w koło obsiędziemy;

Tam już pieśni rozmaite,

Tam będą gadki pokryte,

Tam trefne pląsy z ukłony,

Tam cenar, tam i goniony[2].

A gospodarz wziąwszy siatkę

Idzie mrokiem na usadkę,

Abo sidła stawia w lesie;

Jednak zawżdy co przyniesie.

W rzece na gęste więcierze

Czasem wędą ryby bierze;

A rozliczni ptacy wkoło

Ozywają się wesoło;

Stada igrają przy wodzie,

A sam pasterz siedząc w chłodzie

Gra w piszczałkę proste pieśni,

A faunowie skaczą leśni.

Za tym sprzętna gospodyni

O wieczerzy pilność czyni,

Mając doma ten dostatek,

Że się obejdzie bez jatek;

Ona sama bydło liczy,

Kiedy z pola idąc, ryczy,

Ona i spuszczać pomoże;

Męża wzmaga jako może.

A niedorośli wnukowie,

Chyląc się ku starszej głowie,

Wykną przestawać na male,

Wstyd i cnotę chować w cale.

Dzień tu; ale insze zorze

Zapadłyby znowu w morze,

Niżby mój głos wyrzekł wszytki

Wieśne wczasy i pożytki.

A więc do miłego! Zapraszam na kolejne odcinki, ale tak jak pisałem, kwestie przygotowywania i stosowania zostawiam dalej w swojej słodkiej tajemnicy!

Dodaj komentarz